kalanda sürgün....

    terkedenler için seçimler yapılmış,alınacak kararlrının bütünü alınmıştır...kalan içinse tek bir seçenek kalmıştır,seçilen  yolu öyle yada böyle  devam ettirmek...yol ki uzar gider,her yol ki çıkmaz değildir,çıkılamaz değildir...kalanın canı yanar hep,yas tutmak çoğu kez kalana düşer...kalan öldürür içinde katili hep kendini bilir olmayan aşkın...bahaneler uydurur,amalara keşkelere sığınır...sebepleri nedenlerle pekiştirir durur...
   boşluklarsa hep dolar,ya bir çamur doldurur ya bir altın parçası...dolar nasılsa ne önemi var ki geçti dersin bitti dersin...her adım da kendıne bır kez daha yönelirsin kanar durur bir yara...sırtını güvenli göğüslere yaslarsın,severler kabul ederler şevkat verirler çoğu kez ama hep giderler hep bir parça terk ederler...gözlerin başka gözlerle buluşur ellerın baska ellere dokunur...dersın kı o başkaydı,o bambaşkaydı candı aşktı...
    ve kalansan inan bana gidenin halinden anlamazsın...

 anlamıyorum anlamdıramıyorum çünkü ben ömrümce giden olamadım,yapamadım....

neden ben,,,(bir sinir çığlığıdır aldırmayın)

  anlamıyorum ya neden normal ınsanlar gıbı,sevgı dolu bır ınsan cıkmaz benım karsıma ...
  sınırlerım cıdden tepemde,,,
  sebep:neden bu adamlar yaklasırlar konusurlar hafıften duygularını acarlar sonra pırrrr ususurlar ardından da  nısanlanırlar bazen  evlenırler ama duramazlar benı ararlar hal hatır sorarlar aklımdasın msjı verırler vermeyın kardesım aklınızda olsam nolcak...bak eşine nisanlına ıyıyız işte yalnızız,deli gibi hiç düşünmeden çalışıyorum çalışmak beni motive ediyor ayakta tutuyor...
   aramayın sormayın acılmayan telefonların ardından alınan msjlar niye...olmadı iş yerımı aramalar offff....

içsel bi mırıldanma...

bakarsan anlamdan yoksun bir ilişkimiz vardı bizim...
arada mırıldanırdık sevgi sözcüklerini,adıyla hıtap etmezdım ben oysa telefonu kapatırken yapmacıktan da     olsa senı sevıyorum demesını ısterdım bılırım sevmezdı sevemedı...
bır cocuk gıbı hımayesıne alırdı benı sacımı oksardı sonra dalardı televızyona ben uyuyana kadar...her kavganın sebebı ben afdıleyenıde ben olurdum guvenemedım bır turlu beceremedım her guvendıgımde baska bır şey cıktı aldatmadı belkıde ben gozlerım kapalı buna ınandım...evet gozlerım hep kapalıydı sabıt bır noktaya bakan ıkı gozum vardı evren denılen koca sey sadece o ve bana aıttı aılem boşluktu,arkadaslarım boşluktu,dostlarım hıc yoktu...
  mutlu muydum değildim körü körüne inandığım şeylerin ardından koşup koşup düşen yara bere içinde kalan hep bendim...olamayanı olduramazsın hayatta ben olmayan sevgıye emek verdım çoğu kez gözyaşlarımla suladım,,,
   sonra noldu ınandıgım baska bır ınsana teslım oldu,telefonda agladıgım ınsana eş oldu...
   ben mi noldum paralandım,parçalandım,lanetler yağdırdım ama YENİ Bİ BEN OLDUM...
   OLDUGU YERDEN SEYREDERKEN BULUYORUM BENI COGU KEZ ADIM ADIM IZLERKEN...GELDİĞİMİZ NOKTA APAYRI YOLLARDA...

    tek kelımeyle huzurluyum...sebep:aılemleyım,dostlarımlayım ve istediğim yerdeyim....