uyuyamıyorum,uyanamıyorum sabahları...
koşar adımlarla servise yetişiyorum,,,erken yatsam dıyorum sagdan sola donerken gecen vakıtlere teslım oluyorum haydı en baştan...
çok yorgunumm...yine gidesim var,,,

sil baştan...

14 Ekim 2010 Perşembe

sil baştan...

yok öle birşey kendimizi kandırma şeklimiz bu bizim...
nasıl başlayabilirsin ki en baştan...düşünsene bi sildim dediğin şeyler gelmez mi aklına...yırt at resımlerı,yazdığın yazıları,cıkar hayatında ona dair kaç insan varsa illa ki güçlüyüm naraları atacaksa ruhun yap hepsini ama aynaya baktığında kendinlesin...sen kır dök ben toparlarım nasılsa de sil baştan hadi başlıyorum de bir başkasına geçicek mi sanıyorsun hiç olmamışcasına sarabilecek mi dostun...
ruhumuzu kandırıyoruz sadece kaç kez sil baştan dedim kendime...kah ylbaşında dedim bunu kah her pazartesi...sonra güldüm geçtim kendime ben sil baştan yapamadım...
canımı acıtanları kolay affedemedim,hayatıma gerip hadi eyvallah deyip çekip gidenlerin ardından düşünmeden edemedim,öfkemi bastırmayı bir türlü baceremedim,,,
her sil baştan dedirten şeye lanetler okurken ruhun unutmayı beceremez ki...

yeter demek yetmez ki bazen...

31 Ekim 2010 Pazar

yeter demek yetmez ki bazen...

yeter diye çığlıklar atıyorum bu aralar yastığı kafana basıtırırsın ya bazen uykun kaçar dısardan gelen sesleri duymamak için yada ağlarken sesin duyulmaması için...

ben bile aynadaki eski beni

sadece boşluk...

10 Şubat 2011 Perşembe

sadece boşluk...

kelimelerin büyüsü vardır...her büyü illa kötü olucak değil ya...
tüm kelimelerim kötü,kirli paslı bu aralar...
bağıra çağıra içimi acıtan şarkıları söylemek istiyorum...
gözümde büyüttüğüm devi karıncaya çeviren yalnızca öfkemmiş oysa,,,
bir cümle bitmeden diğer cümleye başlayabilmemin sebebide öfkemmiş ...hazırcevap bi insan değilim oysa....
yutkunuyorum her yutkunusta bir damla gözyaşı gidiyor benden,bir nefret dolu söz...
öfkem bitmedi ki hala...
derin bi rahatlama var...ama tarifi olmayacak bi boşluktaaaa...
ucsuz bucaksız bır yokusu tırmanıp gelmiş bir çocuk kadar yorgunum
bir bardak suyu kafama devirip,yatagıma atmak istiyorum kendimi

ubat 2011 Perşemb

mahrem...

13 Aralık 2011 Salı

mahrem...

Derler ki, aşk da unutulurmuş her şey gibi. Hem de yaşanıp bittikten, soğuyup küllendikten sonra değil, tam da doludizgin devam ederken unutulabilirmiş aşk. Neyse ki, Zühre yıldızı varmış göğün üçüncü katında. Halen âşık olup olmadıklarını ve eğer âşıklarsa kime âşık olduklarını hatırlayamayanlar, göğün üçüncü katına çıkıp, Zühre yıldızının elindeki aşk aynasına bakarlarmış. Baktıklarında gördükleri yüz, âşık oldukları kişinin yüzü olurmuş.

Derler ki, bazıları sadece zifiri karanlık görürmüş aynada. Böylelerinin hafızalarından şüphe etmeleri yersizmiş. Çünkü

ne kadar dürüstsünüz diye sormak istiyorum bazen,,,
mutluluk herkese göre göreceli bir kavram,,,
söylenmesi kimi zaman basit gibi görünsede,,,
canına susamış katillerim var benim...
sözlerimle idam edeceğim cümlelerim var...

herkes yanlış değil,herkes doğruda değil...

    kilometrelerce benım yuruyebılırım su an,nefesım bogazımda dugumlensede,sesımın bır daha hıc cıkamayacagını bılsemde çıglıklarımla ınletebılırım yerı gogu,,,  

gelmeyene gidilmezmiş
yollar çıkmaz girdiğinde
kapılar teker teker üstüne kilitlenirmiş,

sürgün yemiş sahte tebessumlere mahkum,
yarım kalmış tüm hikayeler,

-dili geçmiş zamana hüküm yemiş
tüm terk edilenler,,,

bakma sen geçerlere,çivi çiviyi söker diye
başlayan cümlere,,,

bir kere oynan sahne
tekrarlanamaz,

ardışık sayıklamalar

  dolduralamayan boşluklara gebe ruhum,,,
  anıları unutturacak bir güç yok bende izler hep peşimde...mutluydum ben sarıldıgında kokusunu her duydugumda,bır tepsıye koyulan ıkı bardak ıkı sımıtle mutluydum...şimdi mi evet yine mutluyum hayatımdakı tum eksıklerı tamamlamısken eksık olan şey ruhumda...bir boşluk buyuyor gunler gectıkce ozlemle beraber,,,
   öfkeye boğulan hırsın içinde yeşeren ardışık sayıklamalarım var benım keskelerle amalarla avutamadıgım nıce çığlık...bastırılmayacak birşey değildir hüzün,yok edilemez değildir gözyaşı bir yutkunus bir boğaz düğümlenmesinden ibaret acı...
   şevkata merhamet eder istese tüm bedenim,,,adım adım izliyorum izleri sayfalardaki yüzlerin yerine yüzümü koyuyorum sahnemde oynatıyorum bu defa kendımı,,,şizofrenik duygulara esir oluyorum,,,
sonra şükrediyorum diyorlar ya hep bir eksi vardır hayatta yada hep bir eksik...
 
  

dostlarla yapılan sohbetı hıcbırseye degısmem kı ben...

  bılırım kı yanımdalar zor gunlerımde ve bılırım kı yanlarındayım...
  dogrularını yanlıslarıyla kıyaslamadan,yanlıslarımı dogrularıma bıcmeden konusabılıyorum ya otesı yok...super bır sohbettı huzurdu kısacası ihtiyacım varmış...

BİR GÜNAYDIN METNİDİR,

GÜNAYDIN,
    şairin dediği gibi; '' hep onu sevenin gözlerinden kaçarak, karışarak toplumcu gerçekci yalnızlıklara''diyorum.
itiraf etmelıyım kı benı sevmeye çalışan,değer veren birinden kaçıyorum,,,çünkü uzakta,çünkü onu üzmek istemiyorum istediğimiz gibi süregelmezse yaşam benden daha fazla üzülür...hiçbirşey yaşamamış bir kişinin bir aşka düşmesi soğuk suya dalması gibi birşey olacak,ve sonra kendı denızınde bogulacak,,,ben boguldum ve yüzeye cıkmam haylı zaman aldı o yüzden yorgunum pervasızca savuramıyorum ınsanların duyguları harcayamıyorum ucuzca, mutluluksa anlık olmamalı,sonunda adım adım pişmanlık gelıcekse gölge gibi varsın yalnız kalayım diyorum...nasıl olsa yalnızlık ömür boyu....

turuncu havuc,kırmızı domates,yeşil ıspanak

pazara gıtmeyelı ne kadar olmuş üniversite yıllarında her perşembe çıkardım pazara,,,
hava hafıf puslu gri,hafiften yagmur cılesıyordu brandaların altından damlayan sulara aldırmadan bagrısmalar devam edıyordu hıc kımsenın umrunda değildi ne yağan yağmur ne hafıften usuten ruzgar herkes bır sekılde devam edıyordu,,,sıparıs edılen onluk ıcın kıyafet bolumune gıderken pazarın dısında kaldırımdakı el arabasında basında kasketıyle yaslı amcadan yesıllıklerı alıp koyuldum yola,havucları secmeden doldur be amca dıyıverdım,ıspanaklardı pırasaydı derken unuttugum bırsey var gıbıydı soganlarla patateslerı almayı unuttugumu farkettım 12 yaslarında cocuk bellı kı babasına yardıma gelmıstı hafıf mahcup soguktan kızarmıs yanaklarıyla buyur abla dedı 1 kılo sogan 1,5 kg patates dedıgımde suratındakı yapamam mı der gıbı bakıs benı guldurdu hadı doldur doldur derken baktım bızım delıkanlı astı kendını ıkı sogan ıkı patates atıyo hepsı beraber olmaz dıyıverdım babası guluyor ben guluyorum bırde demez mı sasırttın işte naptıysam artık:)babalarının yanında o gun calısan bır cok cocuk vardı kımı marulları suluyordu,kımı elmaları kasadan kasaya gecırıyordu calısma derdınde hepsı,,,bırde yası buyuk gonlu kocaman amcalar vardı tıtrek ellerıyle torbalara bırseyler doldurmaya calısan,,,kasvetlı hava,renk ve ses çümbüşü özetle hakimdi çamkıran pazarında...

kader mi??*

            kaderımızı kendımız yazsak hepımızın ellerındekı kalemden pembe toz şekerler dökülürdü,,,zengin olurduk,aşkın dorunluklarında olurduk,sımsıkı sarıldıgımız dogrularımız yanında hepımızın yanlışlarını yok eden gözlükler takardık kesın sevdıklerımıze,,,
         

lay lay lay laaaa çığlıkları atıyor benliğim....

   tümsekler aşılmak için midir?çukura düşmeden düz yolun kıymeti anlaşılmaz mı?tüm bu saçmalıkları sorgularken bulmuyor değilim kendımı...beynımdekı kucuk cucelerle 24 yıldır savas vermekteyım savası kımsenın kazandıgı yok devamlı onlar konusuyor ben dınlıyorum ben konusuyorum onlar dınlıyor aslında bu savasta değil ya....
   bugun bır arkadasın dedıgıne gore babamın sımarık kızıymısım sahii öyle mi?babam ne ıstedıysem bugune kadar hepsını yerıne getırmıstır annem daha otorıter bı kadın olmustur evde,,,babam yolda calıstıgı zamanlardan kalma alıskanlık işte...tüm kaprislerim bu yüzdenmiş vallahi yalan,,,tamam hastalandığımda kaprisli oluyorum hepsi o kadar,,,
   bugun ofısın ortasında ''kimler mutlu parmak kaldırsın diye bağırasım geldi''yan masadaki genel müdürü görünce gitti tüm isteğim herkesin suratı bir karış cumartesi cumartesi napıyorum burda der gibi,,,birde ofisimizin gülleri var bunlar 10da gelme ozgurlugune sahıp yıllanmıs şaraplarımız oluyor saat 3te gıdebılıyorlar ayrıca...
   her insan değişik bir kafa yaşıyor oda ayrı bir konu şimdi,,,herkesin ayrı bir derdi var birde...kardeşimin sınavları,annemin mutfak tadilat gün telaşı,arkadasımın hamılelık bulantıları bı dıgerının finallerı...